Kanav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kanav

1. Kanama, kan akma; 2. Kadın kılıklı, kadınsı erkek. Kız ~: kız kılıklı erkek, ~ ~ köteniñe bağır camav (tekerleme): kadın kılıklı kadın kılıklı, kuyruğu yamalıklı (çocuklar kullanırlar).

Son arananlar:

• yoxlanılmaq,
• taşkömür,
• haşlamak,
• pörtük,
• ozakdosh,
• sitmek,
• Dalda,
• nispet,
• haysiyet,
• lilpar,
• berilmek,
• Aslan,
• maqqaş,
• teneke,
• xargosh,
• kürd,
• receipt,
• hokim,
• Süfrə,
• matine,
• üge,
• Kanav