kılkıldamak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kılkıldamak
kahkaha atmak, yüksek sesle gülmek; şır şır akmak, çalkalanmak. Nek kılkıldaysız: niçin kahkaha atıyorsunuz; ırhı kılkıldap ağadı: dere şır şır akıyor, tulukdağı ayran kılkıldağanmıdı: tulumdaki ayran çalkalandı mı?