küygen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

küygen

yanık, yanmış, yanan. ~ gırcın: yanık ekmek, ~ iyis: yanık kokusu, ~ kırpıç: yanmış tuğla, ~ cürek: yanan kalb, tutşan kalb, cürekni ~i: yüreğin yanması.

Son arananlar:

• garaşly,
• kikirik,
• ayraç,
• kobu,
• oak,
• koskos,
• koygaşmak,
• cilov,
• burulğan,
• qoltiqtumor,
• gammazlamak,
• caylık,
• qilaf,
• Rahmat,
• Zəfəran,
• sakay,
• Günahkar,
• Eg,
• gowur,
• Tır,
• begeyiv,
• küygen