kikirik

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kikirik

(malk.) ibik, tarak. Gugurukkunu ~i: horozun ibiği.

Son arananlar:

• çığırma,
• dazzarkel,
• initiation,
• mıga,
• Çevik,
• qalbaki,
• sıçmak,
• acraşmak,
• itemize,
• vüsətli,
• gelegurt,
• tebene,
• şeffaflık,
• satqın,
• kurşalamak,
• kaynarca,
• ş,
• bayka,
• tuzamoq,
• çeliñ,
• neyistan,
• kikirik