kikirik

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kikirik

(malk.) ibik, tarak. Gugurukkunu ~i: horozun ibiği.

Son arananlar:

• sıñılamak,
• purely,
• ötdürmegen,
• burutluq,
• şanssız,
• yaltak,
• kvartira,
• ruling,
• məxluqat,
• balıgır,
• awumaq,
• jihat,
• paklamak,
• ketiş,
• birik,
• metanet,
• hadam,
• ökje,
• aydınlatma,
• ruznamə,
• muzika,
• kikirik