kobu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kobu

oyuk, yiv, çentik, geçme oyuğu. Kanñanı ~su: tahtanın geçme oyuğu, tişni ~su: dişin çentiği, ~ salıv: çentik açma, oyuk açma.

Son arananlar:

• əşxas,
• giryon,
• oñdur,
• DİRAYETLİ,
• Karga,
• yermek,
• tükün,
• buulka,
• cakmak,
• kötermek,
• döyəcləmək,
• kupe,
• Saka,
• bulanık,
• ýaşyt,
• armon,
• hama,
• çulğa,
• bulandırıcı,
• çekele,
• wada,
• kobu