kobu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kobu

oyuk, yiv, çentik, geçme oyuğu. Kanñanı ~su: tahtanın geçme oyuğu, tişni ~su: dişin çentiği, ~ salıv: çentik açma, oyuk açma.

Son arananlar:

• eşme,
• balzam,
• keşişsifət,
• onduk,
• damadama,
• bulgamak,
• havle,
• dolt,
• hul,
• tüütex,
• bichuvchi,
• ÇIĞ,
• dava-şava,
• Attırmak,
• qamramoq,
• tibit,
• allah,
• Demet,
• altlık,
• dizgin,
• köksü,
• kobu