külbet

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

külbet

kül benizli, demir benizli, hırçın, edepsiz.

Son arananlar:

• dönence,
• nefes,
• qozghash,
• örk,
• oraqlamaq,
• taqashtirmoq,
• cirrus,
• Qoshmoq,
• albastı,
• tekamil,
• Yod,
• SAKAR,
• Şay,
• salchi,
• tiştöö,
• mütəəssir,
• pedantic,
• quotation,
• seninki,
• kombayn,
• matam,
• külbet