külbet

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

külbet

kül benizli, demir benizli, hırçın, edepsiz.

Son arananlar:

• igiş,
• Ayyaş,
• xameleon,
• jimir,
• konsomasyon,
• Kile,
• silkələmək,
• Kepek,
• wares,
• elifba,
• VEC,
• umaç,
• tüpürmek,
• varmaq,
• tütek,
• Sapın,
• çoxillik,
• kablanñan,
• Diri,
• opmak,
• saylaşmaq,
• külbet