körgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

körgen

gören, görmüş. Köpnü ~ adam: çok görmüş adam, köz ~ni kötlek ceñer (as.): gözüyle göreni götüyle gören yenermiş, ~ körgenin eter, köçgen arbasın ceger (as.): gören gördüğünü yapar, göçen arasasını koşar, ~den bilgen aşhı (as.): görenden bilen üstündür.

Son arananlar:

• kanifollama,
• tamızğı,
• Cavluk,
• ahd,
• mütilik,
• holocene,
• garib,
• eles,
• kömürçülük,
• aldanmak,
• kögüzmek,
• Ganimet,
• maqan,
• termoq,
• indeg,
• taalluq,
• Qaçırtmaq,
• boston,
• haletiruhiye,
• dedekte,
• gecek,
• körgen