körgen

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

körgen

gören, görmüş. Köpnü ~ adam: çok görmüş adam, köz ~ni kötlek ceñer (as.): gözüyle göreni götüyle gören yenermiş, ~ körgenin eter, köçgen arbasın ceger (as.): gören gördüğünü yapar, göçen arasasını koşar, ~den bilgen aşhı (as.): görenden bilen üstündür.

Son arananlar:

• estrange,
• an,
• qiyas,
• alazlamak,
• uvuz,
• Although,
• urugajdod,
• civildəmə,
• chimaq,
• gərdi,
• erjellenmek,
• Bəd,
• lalə,
• ruin,
• arbay,
• gileyli,
• ağulu,
• terkip,
• landşaft,
• larslars,
• Şan,
• körgen