körekör

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

köre-kör

[kö:rö-kö:r], hal. Hiç bir zada daýanman, düşünmän, esaslanman; aňşyrman. Köre- kör hereket etmek.

Son arananlar:

• ciyərparə,
• birlen,
• yozulmaq,
• Hediye,
• Anıklamak,
• biriktir,
• Beyefendi,
• ağca,
• tergüşi,
• korğol,
• aman,
• hafiye,
• tagofil,
• müraciət,
• kədərəngiz,
• virtually,
• ösümlikçilik,
• Kechmoq,
• boldoq,
• kuydu,
• çıkkın,
• körekör