kÄ°n

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kän

[kä:n] I, hal. syp. 1. Mukdar, san taýdan köp. Hyrajyňy, salgydyňy kän berip, Gezdik köp işiňe ýarap, hoş indi (Seýdi). 2. Wagt taýdan uzak, dowamly. Zöhre kän eglenmän gaýtdy (T. Gurbanow). 3. göç. m. Şeýle bir, o diýen, köp.


KÄN [kä:n] II, at. Ýerasty magdan baýlygy we onuň çykýan, gazylyp alynýan ýeri; hazyna, baýlyk. Gaşlaryň gylyçdyr, gözleriň jellat, Bahaňa pul ýetmez käne ogşyr sen (“Görogly”).

Son arananlar:

• tulluk,
• aşırmak,
• siferblat,
• begim,
• İkiqat,
• Öy,
• ship,
• okuvlu,
• sağlamlaşmak,
• Obs,
• basmaçılıq,
• davle,
• asıllı,
• compel,
• bilgiç,
• çöp,
• dice,
• gär,
• ilaçlamak,
• bambılı,
• zo&,
• kÄ°n