kÄ°n
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
kän
[kä:n] I, hal. syp. 1. Mukdar, san taýdan köp. Hyrajyňy, salgydyňy kän berip, Gezdik köp işiňe ýarap, hoş indi (Seýdi). 2. Wagt taýdan uzak, dowamly. Zöhre kän eglenmän gaýtdy (T. Gurbanow). 3. göç. m. Şeýle bir, o diýen, köp.
KÄN [kä:n] II, at. Ýerasty magdan baýlygy we onuň çykýan, gazylyp alynýan ýeri; hazyna, baýlyk. Gaşlaryň gylyçdyr, gözleriň jellat, Bahaňa pul ýetmez käne ogşyr sen (“Görogly”).