kuymuç

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kuymuç

kuyruk ucu, kuyruk sokumu.

Son arananlar:

• qıyqac,
• güni,
• eynek,
• arındırmak,
• püxtə,
• södegey,
• mayonez,
• sepra,
• qıcamaq,
• minara,
• əqd,
• qozmaq,
• Turur,
• balan,
• qaydamaq,
• özgörüşçül,
• ögey,
• ýagşyzada,
• xaartıska,
• ıslık,
• xijilliq,
• kuymuç