kereleniv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kereleniv

çarpılma, çoğalma, kerelenme.

Son arananlar:

• belgelik,
• baklacan,
• difüzyon,
• Qavat,
• Patika,
• Aralamak,
• capır,
• uzlaşmak,
• Qızıl,
• Yargıç,
• kamgı,
• xosh,
• vibrasyon,
• gural,
• Mağdur,
• ruh,
• ishq,
• bassaşlyk,
• Yog,
• öwlüýä,
• konsonant,
• kereleniv