kemançy

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

kemançy

[kema:nçy], at. Keman atmaga türgen adam; ýaý atyjy, ýaýçy.

Son arananlar:

• xudojoy,
• nard,
• güngünden,
• tire,
• fluorine,
• karşag,
• canıv,
• uyañdık,
• kaarı,
• descendant,
• silisium,
• dirdir,
• dağıtmak,
• TUTMAK,
• bellicose,
• -rak,
• kozoynakli,
• taziyanə,
• manka,
• madar,
• Fəhlə,
• kemançy