keleçi
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
keleçi
elçi, aracı, temsilci, dünürcü, dünürlüğe giden kimse, kız istemeye giden kimse. ~ iymek: elçi göndermek, kız istemeye aracı göndermek, kıralnı ~si: devlet elçisi, camağat keleçile: halk mümessilleri, halk temsilcileri, ~ni koynu ötürükden tolu (as): kız istemeye gidenin koynu yalandan dolu, ~ge ölüm cok (d): elçiye zeval yok, ~ igi bolsa çıçhan bıla kiştikni üyürsündürür (as.): aracı iyi olursa kedi ile fareyi dost yapar.