arığan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

arığan

yorulan, tâkatten düşen, yorgun. ~ adam: yorgun adam, ~ at: yorgun at, ~dan öleme: yorgunluktan ölüyorum, ~ üy: geçim zorluğu çeken aile (ev), ~ cer: yorgun toprak, ~ atha çuh deme, sıgın otha uf deme: yorgun ata deh deme, tezek ateşine üf deme (üfleme), ~ ölgenñe mine edi: yorulan ölene binermiş (a.s.), ~ turnaça boynu sozula: yorgun turna gibi boynu uzayarak (d), ~ çanka colda tabılır: güçsüz prens yolda bulunur (a.s.).

yorulan.

Son arananlar:

• tavzih,
• sumak,
• sarkanık,
• cılma,
• keçe,
• peleng,
• yulgunzor,
• pəl,
• tayanghuch,
• qomarmaq,
• familya,
• orlamak,
• guramak,
• astroloji,
• çatışmak,
• tavukayak,
• statue,
• teyemmüm,
• doldurmak,
• sıyrat,
• ırmak,,
• arığan