arığan
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
arığan
yorulan, tâkatten düşen, yorgun. ~ adam: yorgun adam, ~ at: yorgun at, ~dan öleme: yorgunluktan ölüyorum, ~ üy: geçim zorluğu çeken aile (ev), ~ cer: yorgun toprak, ~ atha çuh deme, sıgın otha uf deme: yorgun ata deh deme, tezek ateşine üf deme (üfleme), ~ ölgenñe mine edi: yorulan ölene binermiş (a.s.), ~ turnaça boynu sozula: yorgun turna gibi boynu uzayarak (d), ~ çanka colda tabılır: güçsüz prens yolda bulunur (a.s.).
yorulan.