kuzğun

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kuzğun

kuzgun: corvus.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kuzğun

kuzgun, iri yapılı bir karga türü. ~ mıllıkga öç (as.): kuzgun leşe alışık, karğala ~la teşsin karnıñı(beddua): kargalar kuzgunlar deşsin karnını, ~nuku ençi, börünükü ortak (as.): kuzgununki kendine ait, kurdunki müşterek (kuzgunun avı kendinin, kurdun avı müşterek).

Son arananlar:

• sataşma,
• zillət,
• arxalıq,
• Eşmek,
• gutarnykly,
• ölgür,
• boğazlamaq,
• Yatırım,
• meekness,
• seans,
• ascription,
• cağa,
• qimtinmoq,
• Soyuq,
• omaq,
• na’matak,
• baker,
• Salça,
• qapıçı,
• burç,
• dir-dirrik,
• kuzğun