kuzğun

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kuzğun

kuzgun: corvus.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kuzğun

kuzgun, iri yapılı bir karga türü. ~ mıllıkga öç (as.): kuzgun leşe alışık, karğala ~la teşsin karnıñı(beddua): kargalar kuzgunlar deşsin karnını, ~nuku ençi, börünükü ortak (as.): kuzgununki kendine ait, kurdunki müşterek (kuzgunun avı kendinin, kurdun avı müşterek).

Son arananlar:

• proffer,
• Biz,
• BEG'UBOR,
• şərərə,
• Hutbe,
• XOMA,
• quantitative,
• taqmoq,
• biçik,
• tang,
• scholarly,
• maya,
• urlamak,
• ýazan,
• çentik,
• charas,
• Yayla,
• Gowurdak,
• habbe,
• sung,
• dedicate,
• kuzğun