ýazan

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

ýazan

[ýa:zan], syp. Ilkinji ýyl gaýmadyk, höwre gelmedik (düýe hakynda). Ýazan düýe.

Son arananlar:

• qatlamliq,
• Geň,
• Gulaçlamak,
• çinar,
• kürlük,
• Gylyç,
• koştuk,
• dabırkay,
• təkbətək,
• cuuguç,
• Gödeksi,
• yilnoma,
• üsür,
• Güya,
• panoh,
• kibrit,
• hudur,
• Irikgä,
• damıtmak,
• Keşif,
• Fələk,
• ýazan