kekey

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kekey-

1-. başı yüksek kaldırmak-; 2-. kibirlenmek, kurulmak --, mağrurca tavır takınmak -, burun şişirmek.

Son arananlar:

• kantsler,
• qorgi,
• Tarz,
• ızçı,
• ixtilat,
• chet,
• finansı,
• pudak,
• tugaloq,
• tındır,
• asla,
• maddiy,
• gene,
• prevalent,
• çöpbaşy,
• simultaneously,
• Köp,
• Üz,
• pürs,
• come,
• ceken,
• kekey