kekey

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kekey-

1-. başı yüksek kaldırmak-; 2-. kibirlenmek, kurulmak --, mağrurca tavır takınmak -, burun şişirmek.

Son arananlar:

• lovely,
• fakir,
• çapraşık,
• dangdung,
• hayır,
• bokböceği,
• Ateş,
• Achinmoq,
• yokum,
• soften,
• companion,
• duluç,
• dayamak,
• ölçelev,
• assessment,
• muun,
• heý,
• atlıg,
• tərsinə,
• məziyyət,
• Mäşe,
• kekey