ızçı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ızçı

izsürücü. ~ it: iz sürücü köpek, polis köpeği.

Son arananlar:

• Bekar,
• toqchilik,
• təzkirəçi,
• çırpa,
• ajımçılık,
• cibre,
• cındırlı,
• abalatuu,
• giç,
• bezovtalik,
• ögreyük,
• local,
• cirrus,
• BEDER,
• gorp,
• Patika,
• talama,
• boýun,
• şərqşünaslıq,
• Caymak,
• Otmoq,
• ızçı