ızçı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ızçı

izsürücü. ~ it: iz sürücü köpek, polis köpeği.

Son arananlar:

• günaşa,
• Lerzen,
• goya,
• tusu,
• küzen,
• postpone,
• qəltan,
• gönçü,
• freydizm,
• Olaqon,
• übtük,
• ayaş,
• Latun,
• ələm,
• nazdık,
• mırşap,
• ikona,
• Kişioğlu,
• kozlav,
• okapl,
• Qoşma,
• ızçı