karapa

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

karapa

1. çömlek; 2. çömlekçi mamulâtı.

Son arananlar:

• ezil,
• Tomon,
• karkor,
• bahacıl,
• işlədilmək,
• uvuz,
• xəlvətlik,
• ökül,,
• gabat,
• lust,
• tal,
• kafu,
• bulgur,
• bulgan,
• tük,
• rattle,
• kabine,
• yüzgeç,
• qələvi,
• mübarizlik,
• doğrultma,
• karapa