karakul

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

karakul /dʒˈak/

1. (zool.) karagül
2. karagül kuzusunun kıvırcık kürkü.

Son arananlar:

• betleşdiriv,
• maksım,
• aşarçı,
• yoldash,
• köynəkşalvar,
• depsende,
• tatuqluq,
• nakavt,
• dolanış,
• Gıdaklamak,
• yusif,
• alayt,
• müşkianbar,
• çunmak,
• aglama,
• içlik,
• saluu,
• qayragochzor,
• ilteşikli,
• lazim,
• cayça,
• karakul