karakul

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

karakul /dʒˈak/

1. (zool.) karagül
2. karagül kuzusunun kıvırcık kürkü.

Son arananlar:

• coupled,
• səhra,
• pinj,
• spoliative,
• reaffirm,
• whirlwind,
• Tahammül,
• cismen,
• närse,
• instinct,
• uchma,
• dalaklamak,
• səbəb,
• kiler,
• posa,
• ýylmanak,
• okılmak,
• bahis,
• Aykın,
• ÇELİŞKİ,
• patavatsız,
• karakul