kansıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kansıv

cıyaklama, inleme, acı acı bağırma.

Son arananlar:

• qirqim,
• muqam,
• Qonşuluq,
• ışıklı,
• öğretmen,
• tartık,
• süglin,
• Taraz,
• fop,
• xotirjam,
• yoqimtay,
• Ost,
• decimal,
• bişirgeç,
• minnetli,
• əcr,
• shürmel,
• cançıl,
• kelepir,
• yolka,
• küçük,
• kansıv