kanatmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kanatmak

kanatmak, kan akıtmak. Eşikge urup burnun kanatdı: kapıya çarparak burnunu kanattı, konaklağa bir mal kanatığız: misafirlere bir hayvan kanı akıtınz.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

kanatmak

kanatmak. II, 313, 323

Son arananlar:

• çekişmeli,
• glamorize,
• Belgilemek,
• şişi,
• ipucu,
• patlatkıç,
• arsıkmak,
• daldalı,
• Peşe,
• barnacle,
• muhakeme,
• shlyuz,
• oğurlu,
• mutat,
• elleşmek,
• danışmaq,
• göçebe,
• ifade etmek,
• yaban,
• Maza,
• ifade,
• kanatmak