kanatmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kanatmak
kanatmak, kan akıtmak. Eşikge urup burnun kanatdı: kapıya çarparak burnunu kanattı, konaklağa bir mal kanatığız: misafirlere bir hayvan kanı akıtınz.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
kanatmak
kanatmak. II, 313, 323