kalday

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kalday

I, Şarkî Türkistan Moğollarının idarî rütbelerinden biridir.


II, öne doğru çıkı olmak; kabarmak; biçimsiz şekilde bulunmak; kaldayğan kara börük: yüksek siyah kalpak; köktö kaldayğan kara bulut; gökte kocaman kara bulutlar; kaldayıp catkan kara tün: aşırı karanlık gece; teri kaldayıp katıp kaldı: deri kurusu ve tümseklenip kabardı; bürküt kaldayıp uçup kele atat: kara kuş ağır ve kabasaba uçup geliyor.

Son arananlar:

• talalıq,
• peçat,
• tabılğan,
• dayak,
• kekeç,
• menge,
• indiki,
• cırğa,
• Fresh,
• güfte,
• Ýitig,
• azletmek,
• bülün,
• külünmek,
• loxtay,
• məriz,
• onabola,
• bezide,
• insufficient,
• məcburluq,
• tuvoq,
• kalday