kadav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kadav

1. Kilit, sürgü. Eşikni ~un sal: kapının sürgüsünü koy, ~ salmak: sürgü koymak, kilitlemek, sürgülemek; 2. Sağlam, katı, muhkem, temel. ~ taş: yerinden oynatılamayan taş, Curtnu ~ taşları: yurdun temel taşları, Karaçaynı ~ taşı: Karaçay’ın temel taşı, Karaçaynı ~ taşın Karça salğandı: Karaçay’ın temel taşını Karça koymuştur.

Son arananlar:

• umde,
• precis,
• türp,
• bükülgen,
• xavotirlik,
• authority,
• Seher,
• proposition,
• dayak,
• jordan,
• Barlanmaq,
• kezlik,
• at,,
• şerik,
• etsemek,
• olam,
• ıbarat,
• Seki,
• çözünmek,
• BEKA,
• talaz,
• kadav