kadav

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kadav

1. Kilit, sürgü. Eşikni ~un sal: kapının sürgüsünü koy, ~ salmak: sürgü koymak, kilitlemek, sürgülemek; 2. Sağlam, katı, muhkem, temel. ~ taş: yerinden oynatılamayan taş, Curtnu ~ taşları: yurdun temel taşları, Karaçaynı ~ taşı: Karaçay’ın temel taşı, Karaçaynı ~ taşın Karça salğandı: Karaçay’ın temel taşını Karça koymuştur.

Son arananlar:

• koyo,
• Tuç,
• Yanga,
• rahmat,
• basybalyjy,
• Makal,
• ləqəb,
• köökör,
• mamat,
• soil,
• seylani,
• fol,
• Sülh,
• gaflet,
• cubanmak,
• ha,
• lanta,
• İmtizac,
• beremeni,
• Bozor,
• xırıltı,
• kadav