İmtizac

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

imtizac

[ər.]
1. Qarışma, qarışa bilmə, bir neçə maddənin qarışıb bir maddə əmələ gətirməsi. Kimyəvi imtizac.
2. Bir-birinə uyğun gəlmə, bir-biri ilə tutma, bir-biri ilə qaynayıb-qarışma; uyğunluq, ahəng. Rənglərin imtizacı.
3. məc. köhn. Bir-biri ilə uyuşma, yola getmə, keçinmə. Aralarında imtizac yoxdur.

Son arananlar:

• eniklevçü,
• litrlab,
• harada,
• parhly,
• zahirbatin,
• mişar,
• BORÇ,
• uruşkak,
• sirkul,
• odanmak,
• Qaraca,
• arkeoloji,
• bataklık,
• batafsil,
• calanlamak,
• badik,
• structure,
• redouble,
• irradiation,
• struggle,
• Kimerse,
• İmtizac