İmtizac

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

imtizac

[ər.]
1. Qarışma, qarışa bilmə, bir neçə maddənin qarışıb bir maddə əmələ gətirməsi. Kimyəvi imtizac.
2. Bir-birinə uyğun gəlmə, bir-biri ilə tutma, bir-biri ilə qaynayıb-qarışma; uyğunluq, ahəng. Rənglərin imtizacı.
3. məc. köhn. Bir-biri ilə uyuşma, yola getmə, keçinmə. Aralarında imtizac yoxdur.

Son arananlar:

• fotograf,
• meşgul,
• ablam,
• kañğır,
• şəm,
• ado,
• doşab,
• publish,
• añ,
• yıldırımsavgıç,
• baxt,
• şahsen,
• çalın,
• bacıcığaz,
• tıa,
• partiyalık,
• ilgək,
• ceyran,
• yençmek,
• qoriq,
• Sola,
• İmtizac