İmtizac

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

imtizac

[ər.]
1. Qarışma, qarışa bilmə, bir neçə maddənin qarışıb bir maddə əmələ gətirməsi. Kimyəvi imtizac.
2. Bir-birinə uyğun gəlmə, bir-biri ilə tutma, bir-biri ilə qaynayıb-qarışma; uyğunluq, ahəng. Rənglərin imtizacı.
3. məc. köhn. Bir-biri ilə uyuşma, yola getmə, keçinmə. Aralarında imtizac yoxdur.

Son arananlar:

• cüppe,
• kuruk,
• yet,
• çarpma,
• reybi,
• fonda,
• Əlhasil,
• meşru,
• kuyuv,
• Çılgın,
• boguş,
• yarmaklanmak,
• bezgi,
• çıxarmaq,
• sarañ,
• or,
• kubat,
• correspond,
• intoxication,
• rende,
• nahar,
• İmtizac