kabmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
kabmak
yemek, yutmak, ısırmak; harcamak, bitirmek; kaybetmek. Kabıp üzmek: ısırıp koparmak, azığıbıznı birgeley kabdık: azığımızı birlikte yedik, bir cuk kabayık: bir şey yiyelim, butumdan it kabğandı: bacağımı köpek ısırdı, ernin ~: dudağını ısırmak; açhabıznı kabıp boşadık: paramızı harcayıp bitirdik, cülgüçümü kabdım: çakımı kaybettim, cer kabarık: yer yutasıca!