kabakçı

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

kabakçı

и. 1) кабак сатучы; 2) арго. гашиш сатучы

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kabakçı

kabakta yaşayan kimse, mezralı, köylü. Töben ~la keldile: aşağı köylüler geldiler.

Son arananlar:

• positively,
• qətedici,
• Sağın,
• qanqaraldıcı,
• silsila,
• Takagu,
• yalganmak,
• yetküzmek,
• Uyul,
• oramçı,
• torğo,
• yerlemek,
• scratch,
• çamurluk,
• nakişi,
• cesur,
• gladiator,
• kazboyun,
• boğanaq,
• suraş,
• çeynənmə,
• kabakçı