Uyul

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

uyul

1. kıvrılmış şaç veya kıl. kıvrım. (insan kafasının tepesinde yahut atın alnında ve şakağında) ; uyul tegerekteri mat.: müşterülmerkez daireler; 2. kutup; tündük uyul: şimal kutbu; 3. ağaçlarda peyda olan ur; 4. es. yekpare.

Son arananlar:

• çağırmaq,
• kemisiye,
• kurağan,
• nəşat,
• Kesek,
• fəvvarə,
• göreş,
• anon,
• tezahürat,
• kaytan,
• kıkırmak,
• kokusuz,
• müşterek,
• jandarma,
• Çozmak,
• spacing,
• toshama,
• təsərrüfat,
• tutku,
• ügre,
• duvadak,
• Uyul