jigit

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

jigit

[jiğit], at, taryh. Öňki döwürde atly goşunda gulluk eden esger, atly goşun nökeri. Öz töweregine jigit toplap başlady (B. Kerbabaýew).

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

jigit

bk. yigit.

Son arananlar:

• handasa,
• müýnlülik,
• spade,
• qırmızımtıl,
• unum,
• beta,
• sarıvbek,
• aşuun,
• sermeşiv,
• sarmusak,
• toyganmoq,
• yerinde,
• sistematik,
• avunmak,
• spinnaker,
• qerel,
• ümeçi,
• müzayede,
• genofond,
• mung,
• empire,
• jigit