sermeşiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

sermeşiv

çekişme, vuruşma, kapışma.

Son arananlar:

• indulge,
• gow,
• ezgu,
• tögerekde,
• mahiranə,
• egişmek,
• üstüste,
• paralanma,
• bilyt,
• Bağırak,
• margal,
• kisəcik,
• Esnemek,
• excavator,
• Cin,
• süngü,
• Bilinç,
• ihram,
• gözer,
• sparse,
• Şaşkınlık,
• sermeşiv