iyman

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

iyman

iman. ~ı bolğan adam: imanı olan adam, ~ çakırtıv: kelime-i şehadet getirtme, ~ı alay bolsun (d): imanı öyle olsun, ~ı hakına (d): imanın hakkı için (yalvarma ifadesi), ~nı altı farızı: imanın altı farzı.

Son arananlar:

• mudarris,
• pas,
• deⱨan,
• köwüşçi,
• asqa,
• usage,
• ortalama,
• Atamak,
• Rəqabət,
• savaşmak,
• badgamak,
• bagın,
• kerkaw,
• mahşer,
• war,
• sügeshme,
• taban,
• tebeşir,
• katarakt,
• cirə,
• Çaw,
• iyman