itiuclu

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

itiuclu

(=itiuc) sif. Ucu iti (şiş, sivri) olan. İtiuclu qüllə.

Son arananlar:

• Göş,
• synthetic,
• perspektivli,
• neştər,
• direnç,
• yetmezcilik,
• külah,
• benevolent,
• exemplification,
• apellyatsiya,
• kış-,
• tülön,
• yoxlanılmaq,
• mahzen,
• iştigal,
• məzar,
• kemeliş,
• qitmir,
• meslihet,
• çäkli,
• cargız,
• itiuclu