itiuclu

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

itiuclu

(=itiuc) sif. Ucu iti (şiş, sivri) olan. İtiuclu qüllə.

Son arananlar:

• çögüv,
• TSENZURA,
• sunulmak,
• begimek,
• eňkam,
• yallaqamoq,
• emphasis,
• azarkeş,
• eroniy,
• otarotmas,
• hazy,
• evlek,
• ez,
• tirə,
• ezel,
• üzüaçıq,
• terklemek,
• faraziyat,
• fell,
• legen,
• arkadaştık,
• itiuclu