Göş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

göş

(malk.) samanlık, odunluk.

Son arananlar:

• docile,
• çəpər,
• Nümayiş,
• pallamak,
• Şkala,
• əlidolu,
• yorışmak,
• azar,
• boysundur,
• Meyxoş,
• plight,
• m.,
• şepe,
• göbe,
• Tırtıl,
• Xeyr,
• qoçaq,
• sgd,
• hasa,
• starry,
• ünüm,
• Göş