huruş

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

huruş

at.1.Çörek bilen iýmek üçin gerekli iýmit (nahar, çorba, gowurma, et, ýag we ş.m.). Indi biziň hurşumyz gutardy.Indi olar çörege huruş bolar ýaly süýt-gatyk berip duran sygyrjyk edinmek küýüne düşdüler (B. Kerbabaýew). 2.Peşeňiň içine guýulýan däri.


HURUŞ [huru:ş], at, k.d. Gykylyk, galmagal; gowga.
 ‣Huruş eýlemek joşmak; gygyrmak. Yşk derýasy doldy, daşdy, gaýnady, Täze huruş eýläp, gyzmaly boldum (Magtymguly).Huruşa gelmek joşa gelmek. Jan huruşa geldi, gaýnap-joşmadym, Ýüregim möwç urdy, dolup-daşmadym (Magtymguly).

Son arananlar:

• fışıldamaq,
• declaration,
• kamerton,
• calma,
• rəftar,
• urnalmak,
• fazilet,
• etüd,
• tartay,
• cukka,
• kolxuos,
• başçılık,
• anlaşılmaz,
• yetirici,
• geçiş,
• lamjim,
• başgaça,
• Tartma,
• Parta,
• tacı,
• dealing,
• huruş