hapçük

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

hapçük

¹ eşya. ~ endirebiz: eşya indiriyoruz, kelinni ~ü bir da köpdü: gelinin eşyası pek çok, ~leni cıyığız: eşyaları toplayınız.

² toz kırıntısı,toz, çöp. Üynü için ~ basıp turadı: evin içini toz basmış, közüne ~ tüşgendi da Aldavğa til aylandırtadı: gözüne çöp kaçmış Aldav'a onu çıkarttırıyor [til aylandırğan = dil döndüren: eskiden gözüne çöp/toz parçacığı kaçan kimse, "dil döndüren" kadına gider, o da onun gözünde dilini döndürerek çöpü ya da toz kırıntısını dışarı çıkarırdı].

Son arananlar:

• Simit,
• edgy,
• diametr,
• mebel,
• tétim,
• agreement,
• recognizable,
• gitçe,
• kasr,
• mesele,
• xiyar,
• qaşqaldaq,
• hamshira,
• fəyzyab,
• mısmırıqlı,
• qondarmaq,
• Parola,
• aşxana,
• kasni,
• bilev,
• recalcitrate,
• hapçük