hapçük
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
hapçük
¹ eşya. ~ endirebiz: eşya indiriyoruz, kelinni ~ü bir da köpdü: gelinin eşyası pek çok, ~leni cıyığız: eşyaları toplayınız.
² toz kırıntısı,toz, çöp. Üynü için ~ basıp turadı: evin içini toz basmış, közüne ~ tüşgendi da Aldavğa til aylandırtadı: gözüne çöp kaçmış Aldav'a onu çıkarttırıyor [til aylandırğan = dil döndüren: eskiden gözüne çöp/toz parçacığı kaçan kimse, "dil döndüren" kadına gider, o da onun gözünde dilini döndürerek çöpü ya da toz kırıntısını dışarı çıkarırdı].