hapçük

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

hapçük

¹ eşya. ~ endirebiz: eşya indiriyoruz, kelinni ~ü bir da köpdü: gelinin eşyası pek çok, ~leni cıyığız: eşyaları toplayınız.

² toz kırıntısı,toz, çöp. Üynü için ~ basıp turadı: evin içini toz basmış, közüne ~ tüşgendi da Aldavğa til aylandırtadı: gözüne çöp kaçmış Aldav'a onu çıkarttırıyor [til aylandırğan = dil döndüren: eskiden gözüne çöp/toz parçacığı kaçan kimse, "dil döndüren" kadına gider, o da onun gözünde dilini döndürerek çöpü ya da toz kırıntısını dışarı çıkarırdı].

Son arananlar:

• Prensip,
• ulaat,
• pöpük,
• ölişmek,
• kargo,
• Atýalman,
• ASKER,
• horlamak,
• qelet,
• kertik,
• karacattal,
• profoundly,
• kebek,
• sisli,
• cüng,
• sarf,
• orumaq,
• intriga,
• corner,
• Palto,
• çarbak,
• hapçük