hallan

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

hallan

[halla:n]:hallan atmak 1) ser. Hallanlamak. Kepbämiz ýykyljak-ýykyljak bolup, hallan atyp durdy. 2) göç.m. Bir zadyň ugrunda alakjamak, selpemek, sergezdan bolmak. Ejem bendäň gözýaş döküp, Gara günüň keşigin çekip, Hallan atyp öten ýeri (K. Gurbannepesow).

Son arananlar:

• bukik,
• cutkur,
• siñmek,
• mühacir,
• bodi,
• kalay,
• emit,
• kerchief,
• consequently,
• köydeş,
• -gil,
• dimi,
• Mübahisə,
• Krossvord,
• anlaşma,
• Sıkmır,
• moldav,
• allık,
• altınkulak,
• SORU,
• erke,
• hallan