gırın

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gırın

kof, oyuk, içi boş, kovuk. ~ kab: içi oyuk kabak, suv ~: su kabağı, ağaçnı ~ı: ağacın kovuğu, ~ terek: kof ağaç.

Son arananlar:

• kullanılıyor,
• cücərmə,
• sarkma,
• mijoz,
• angary,
• mənsəb,
• ucalmaq,
• məiyyət,
• Qol,
• süsek,
• yelimse,
• çerttir,
• məharət,
• jamae,
• önüpösmek,
• sokak,
• məişət,
• diagnose,
• məğrurluq,
• xütbə,
• qaya,
• gırın