gırın

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

gırın

kof, oyuk, içi boş, kovuk. ~ kab: içi oyuk kabak, suv ~: su kabağı, ağaçnı ~ı: ağacın kovuğu, ~ terek: kof ağaç.

Son arananlar:

• avruğan,
• əcəm,
• owurt,
• haste,
• coymak,
• village,
• merjen,
• foji,
• soğuş,
• muhtasham,
• çarçak,
• kozdurmak,
• donamak,
• ihya,
• mıllıkçı,
• ködöö,
• saýlan,
• itkel,
• kırguy,
• İdxal,
• Tınma,
• gırın