gâvur
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
gâvur
gâvur. ~ kaç: haç, istavroz, ay ~kan içgenle!: ey kâfir kanı içiciler!, ~ bolgun, tüz aytmasañ: doğrusunu söylemezsen gâvur ol!, ~dan tuvğan ~!: gâvur oğlu gâvur!, kalay aman ~sa sen!: sen çok kötü bir gâvursun! (sen çok kötü birisin!).