fakır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

fakır

fakir, yoksul; garip, zavallı. ~nı kölü takır: fakirin gönlü yufka (d).

Son arananlar:

• onlar,
• hujum,
• cırmaç,
• geometric,
• çerçöp,
• zod,
• angrov,
• onerous,
• cisim,
• yakbora,
• cinayət,
• sudratma,
• çırtma,
• tavsamak,
• yallachi,
• parodi,
• çoymo,
• araçı,
• dür,
• cahanşümul,
• toplu,
• fakır