fakır

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

fakır

fakir, yoksul; garip, zavallı. ~nı kölü takır: fakirin gönlü yufka (d).

Son arananlar:

• gijeme,
• istinad,
• zərrəcik,
• Nazik,
• tonamoq,
• Ahtapot,
• mındır,
• saylavlu,
• Gazab,
• bilebile,
• voracious,
• elitism,
• şanssız,
• Yonga,
• pülüs,
• alpagut,
• bozdar,
• BARHAM,
• caşıruu,
• Otov,
• bulançak,
• fakır