enev

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

enev

eneme, en koyma.

Son arananlar:

• dégendek,
• duvay,
• Muğam,
• güçlenmek,
• kopo,
• pratik,
• chemistry,
• Pelek,
• Sümsüle,
• asoslanmoq,
• ikidmek,
• təbərrük,
• Output,
• Plita,
• nasizm,
• nazəndə,
• aqibət,
• ısrarlı,
• Medet,
• çalgay,
• öğüy,
• enev