enev

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

enev

eneme, en koyma.

Son arananlar:

• Seyyare,
• komuz,
• sabit,
• şe'r,
• gıj,
• qotaz,
• oxşatma,
• tapdıq,
• gıcır,
• nisbeten,
• xanəndə,
• itabat,
• civil,
• Belleme,
• Tolga,
• täsipli,
• bıllay,
• suus,
• tersaymoq,
• wring,
• dwindle,
• enev