ek
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
ek
[Köken: Yerel] Koşumca
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
ek
и. 1) өстәмә, кушымта; 2) кештәк, ямау; 3) гр. кушымча
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
ek
Türkiye Türkçesi: ek
Azerbaycan Türkçesi: goşma älãvä
Başkurt Türkçesi: östämä östäv kuşımsa
Kazak Türkçesi: kosımşa
Kırgız Türkçesi: tirkeme koşumça
Özbek Türkçesi: ilàvä ḳoşimçä üstämä
Tatar Türkçesi: östämä östäv kuşımça
Türkmen Türkçesi: goşmaça
Uygur Türkçesi: koşumçä
Rusça: prilojeniye dobavleniye dopolneniye
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
ek
Türkiye Türkçesi: ek
Azerbaycan Türkçesi: şäkilçi
Başkurt Türkçesi: kuşımsa affiks
Kazak Türkçesi: jurnak
Kırgız Türkçesi: müçö
Özbek Türkçesi: ḳoşimçä
Tatar Türkçesi: kuşımça affiks
Türkmen Türkçesi: goşulma affiks
Uygur Türkçesi: koşumçä affiks
Rusça: affiks
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
ek-
-1. ekmek;dikmek; 2. işlemek (sürmek); uşul cerdi men egem: bu yeri ben sürecek ve ekeceğim.