dönele

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

dönele

bk. alam kâinat, evren.

Son arananlar:

• Muhit,
• içkereştir,
• topot,
• semitik,
• ari,
• OYUM,
• Kuruş,
• Dakik,
• asno',
• Okyanus,
• belgesel,
• O'pka,
• fecir,
• qalpoq,
• zumuruk,
• Olaqon,
• çirk,
• subuy,
• cayavlamak,
• dörediji,
• Oyalamak,
• dönele