dönele

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

dönele

bk. alam kâinat, evren.

Son arananlar:

• yaratgan,
• dizgin,
• Ellik,
• atəşfəşan,
• iflos,
• Savol,
• düşündiriş,
• Yalım,
• İnkar,
• Asar,
• kükeýiş,
• KƏVAKİB,
• consecration,
• activist,
• Diri,
• çırgala,
• disrupt,
• sızıltı,
• cız,
• səlib,
• Yanı,
• dönele