distinctive

İngilizce—Türkçe Sözlük (FreeDict, 2017)

distinctive /dˈɪskɔːs/

1. ayıran, ayırt eden, tefrik ve temyiz eden
2. özellik belirten. disnctively ayırt ederek, farklı bir şekilde. distinctiveness ayırt edici özellik.

İngilizce—Türkçe Sözlük (Anonim)

distinctive

diğerlerinden ayrı
ayıran
özel

Son arananlar:

• kıyañkı,
• çekmen,
• yağırlanma,
• erect,
• KUTURMAK,
• endik,
• tegirme,
• vergili,
• müşkül,
• periyodik,
• guaranty,
• yipin,
• uyanış,
• gör,
• yetiken,
• ura,
• tongue,
• arrival,
• merci,
• vurnuxmaq,
• shifer,
• distinctive