cumulmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cumulmak

hücum etmek, yumulmak, kapanmak. Közleri cumulğandı: gözleri yumulmuş, kolları cumulmaydı: elleri yumulmuyor (kapanmıyor), aşarıkğa cumuladıla: yemeğe saldırıyorlar.

Son arananlar:

• demdynç,
• çekişmə,
• tınar,
• çıwı,
• taktala,
• məzur,
• saroyvon,
• ermen,
• kirtik,
• belev,
• buruuçu,
• bilgiçlik,
• bayçı,
• sasık,
• tetraedr,
• jad,
• kayran,
• decor,
• banknot,
• nutmeg,
• Sararmak,
• cumulmak