cetiv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cetiv

1. yetişme, erişme. 2. kâfi, yeterli.

Son arananlar:

• tartış,
• struggle,
• qaça-qaç,
• Reşit,
• dashtlik,
• kabus,
• trumpet,
• Valid,
• Dur,
• üñmek,
• putaq,
• kadet,
• bilâmuk,
• mülki,
• RUTUBET,
• greek,
• Duruş,
• qırxın,
• nəciblik,
• Xullas,
• iğne,
• cetiv