caraşmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
caraşmak
barışmak, uymak, düzelmek, kendini kaptırmak, uygun gelmek, iyi gelmek, yakışmak, anlaşmak, uyuşmak, intibak etmek. Tatlı zat meñe caraşmaydı: tatlı şeyler bana iyi gelmiyor, caraşıb caşaydıla: anlaşarak yaşıyorlar, kişi bıla caraşmağan: kimseyle uyuşmayan, kölek meñe caraşmaydı: gömlek bana yakışmıyor (iyi gelmiyor), mızan kozuçuk sürüvge caraşdı: (geç doğan) kuzu sürüye intibak etti, tili caraşhan adam: dili düzgün adam, uşakğa caraşdı: sohbete kendini verdi, kereksiz guruşhaçı büsürövsüz caraşır: gereksiz serzenişte bulunan kendi kendine barışır (a.s.).