calaş

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

calaş-

müş. cala- III ten ; kılıç (yahut bolot) mizin calaş-: hep beraber kılıçın yüzünü yalamk(bu eski andiçme şekillerinden biridir) .

Son arananlar:

• adıbeket,
• gahgir,
• ayırmak,
• mazluma,
• güləyən,
• darlyk,
• urinchoq,
• feyruz,
• sezgür,
• oradaca,
• meçhul,
• sezgiç,
• ekiletmek,
• taturgan,
• selkilik,
• bozlaşmak,
• sayman,
• segrelmek,
• ýürekli,
• eret,
• topraklı,
• calaş