capı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

capı

biçim, şekil, hal, görünüş, surat, kılık, üstbaş, kalıp. Nedi bu ~ñ?: nedir bu halin?, ~lı adam: görünüşlü (gösterişli) adam, keçe kalır ~sı bardı: gece kalacak gibi bir hali var, ariv ~lı: güzel görünüşlü, üynü ~sı kalaydı?: evin şekli nasıl?

Son arananlar:

• alacak,
• tir,
• tungra,
• Çatı,
• agile,
• sagatly,
• poem,
• tünör,
• verme,
• navara,
• mütləq,
• dalbınmak,
• ösmek,
• karıya,
• taftish,
• naw,
• pensiya,
• Qız,
• ökürüv,
• sınçık,
• üün,
• capı