capı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

capı

biçim, şekil, hal, görünüş, surat, kılık, üstbaş, kalıp. Nedi bu ~ñ?: nedir bu halin?, ~lı adam: görünüşlü (gösterişli) adam, keçe kalır ~sı bardı: gece kalacak gibi bir hali var, ariv ~lı: güzel görünüşlü, üynü ~sı kalaydı?: evin şekli nasıl?

Son arananlar:

• Menzura,
• atala,
• gow,
• Tay-Tuş,
• peleng,
• sepetçi,
• şahmatçı,
• mıhlandız,
• MUAMMA,
• gijilewük,
• expression,
• escape,
• So'r,
• maşinist,
• üzgəc,
• togramcha,
• gumsalt,
• giňemek,
• klapan,
• hereket,
• saçaklyk,
• capı