cankoz

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

cankoz

(bot.) kardelen.

Son arananlar:

• münözdöl,
• sataşma,
• Horlamak,
• kalam,
• Köde,
• Sora,
• çokalaýyş,
• owuz,
• kıl,
• çekele,
• loneliness,
• sifət,
• molamak,
• genellemek,
• tulun,
• Qodu-qodu,
• fısıltı,
• selgimoq,
• yhsan,
• hameş,
• mobil,
• cankoz