bədəl
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
bədəl
is. [ər.] köhn.
1. Bir şeyin yerini tutan və ya tuta bilən, bir şeyi əvəz edə bilən şey. Can cövhərinə bədəldir övlad; Övlad qoyan qoyar həmin ad. Füzuli. // Qarşılıq, əvəz, bir şeyin yerinə verilən şey.
2. Tay, bərabər, misl; nümunə, timsal. Öylə müstəsna gözəlsən kim, sənə yoxdur bədəl. Füzuli.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
bədəl
I. əvəz, qarşılıq
{değer, karşılık}
II. tay, bərabər, misl, nümunə, timsal
{aynı, beraber, kabil, numune, timsal}